Immunoglobuline voor de zwangere moeder: als er een "bloedgevecht" in de baarmoeder is - Popular Medicine (2023)

Het gaat als volgt:ZWANGERnegatieve Rh-factor, en de partner, die ook de vader is van het toekomstige kind, heeft Rh-positief bloed. Het is in de rekenkunde dat plussen en minnen vreedzaam naast elkaar bestaan ​​en, wanneer ze worden toegevoegd, een logisch resultaat geven; wanneer een nieuw leven wordt geboren, ontstaat er een probleem, genaamd "Rhesus-conflict". De normale ontwikkeling van de foetus wordt bedreigd en om het kind te redden, krijgt de vrouw anti-resusimmunoglobuline voorgeschreven. Laten we eens kijken wat voor soort medicijn en hoe veilig het is voor de bevalling.

Wat is immunoglobuline, in welke gevallen wordt het medicijn gebruikt?

Bloedplasma is 5% eiwit. 3% van de bloedeiwitten zijn immunoglobulinen, stoffen die de immuniteit van het lichaam ondersteunen. Ze komen ook in andere vloeistoffen terecht - bijvoorbeeld moedermelk, speeksel, urine.

Een persoon heeft 5 soorten immunoglobulinen die vechten:

• met pathogene bacteriën, virussen en andere schadelijke microben;
• met giftige stoffen;
• met allergieën.

Wanneer de immuun "bewakers" vreemde cellen of pathogene micro-organismen detecteren, grijpen ze de "vijanden" en vernietigen ze. Tegelijkertijd schaden immunoglobulinen andere cellen niet.

Bloed vervoert immuuneiwitten (ook wel antilichamen genoemd) naar verre delen van het lichaam; om ongedierte - antigenen - te bestrijden is een lage concentratie antilichamen vereist.

Voor het eerst werd in 1952 immunoglobuline verkregen uit het serum van donorbloed - om de levens te redden van mensen die volledig geen antilichamen hebben. Voor het ontcijferen van de chemische samenstelling van immunoglobulinen ontvingen de wetenschappers J. Edelman en R. Porter in 1972 de Nobelprijs.

De eiwitfractie die verantwoordelijk is voor de immuniteit wordt geïsoleerd uit het serum of uit het bloedplasma van gezonde donoren (in de eerste plaats zorgen ze ervoor dat er geen aids, hepatitis B en C is). Humaan immunoglobuline heeft een brede toepassing gevonden in de geneeskunde, het wordt gebruikt voor:

• immunodeficiëntie;
• ernstige bacteriële en virale infecties;
• auto-immuunziekten (bijvoorbeeld pathologieën van de schildklier);
• uitgesproken allergie;
• Aids bij kinderen.

Immunoglobuline zit in vaccins tegen rubella, mazelen en gordelroos.

Een ander type medicijn, met de onofficiële naam anti-Rhesus immunoglobuline, wordt uitsluitend voorgeschreven aan zwangere moeders met Rh-negatieve factor, als artsen kunnen zorgen voor een "belangenconflict" in het proces van bloedmenging dat de ontwikkeling van de kind.Als onderdeel van dat medicijn zijn er geen antilichamen die bacteriën of virussen vernietigen; immuuncellen alleen stoffen in Rh-positief bloed - de zogenaamde D-antigenen.

Laten we eens kijken wat het gevaar is van een botsing van "plus" met "minus" leugens.

Rhesus onverenigbaarheid in de baarmoeder

Rode bloedcellen circuleren in menselijk bloed. Bij de meeste mensen bevindt zich een antigeen eiwit op de oppervlaktelaag van rode bloedcellen, de Rh-factor genoemd; omdat er zo'n element is, betekent dit dat een persoon Rh-positief bloed heeft. Als er geen eiwit in de rode bloedcellen wordt gevonden, wordt het bloed als Rh-negatief beschouwd.

Ongeveer elke zevende inwoner van de planeet heeft een Rh-negatieve factor. Tijdens de operatie is deze indicator erg belangrijk - als het "positieve" bloed wordt gemengd met het "negatieve", zal de persoon sterven.

In het gewone leven heeft de negatieve Rh-factor geen invloed op de gezondheid, inclusief mentale activiteit; mensen komen sporten - en ook extreme sporten - ervaren andere fysieke activiteiten, doen wetenschappelijke ontdekkingen, enz. Al is het maar bij ernstige verwondingen zullen ze de artsen tijdig op de hoogte stellen van hun Rh-factor.

Problemen beginnen voor veel vrouwen - na de conceptie van een kind.

Denkbeeldige dreiging

Er was dus sprake van een zwangerschap. De vrouw is Rh-negatief, de man is Rh-positief. Er is 50% kans dat het ongeboren kind het bloedbeeld van de vader erft. Als gevolg hiervan wordt het kind voor maternale antilichamen een vreemd voorwerp - ze vinden ook in de foetus een element waarmee ze niet vertrouwd zijn - de Rh-factor.

Van 20 tot 29 weken zwangerschap wordt een dringende mobilisatie aangekondigd in het lichaam van de vrouw: antilichamen worden sterk geproduceerd om de kleine "vijand" te elimineren. De aanval van de volwassen immuniteit dreigt fataal te worden voor de foetus - het immuunsysteem is nog niet in staat voldoende bescherming te bieden. Als gevolg hiervan plakken de rode bloedcellen van de baby aan elkaar en breken ze vervolgens af, wat leidt tot de volgende gevolgen:

• verdwijning van de foetus in de baarmoeder (daadwerkelijke dood);
• voortijdige geboorte;
• hypoxie (zuurstofgebrek) van de foetus;
• een kind wordt geboren met hemolytische ziekte, met als gevolgen ernstige bloedarmoede (bloedarmoede), schade aan het hart, lever, doofheid, verlamming.

Wetenschappers weten nog steeds niet waarom zo'n "bloedgevecht" niet gebruikelijk is in verschillende bloedgroepen - de moeder heeft bijvoorbeeld de eerste groep, de vader heeft de vierde, maar het kind ontwikkelt zich normaal. Er wordt aangenomen dat de Rh-factor als een evolutionair onderdeel van de geschiedenis nog niet zo lang geleden is verschenen en dat de natuur nog geen mechanisme heeft ontwikkeld om "oorlogssystemen" aan elkaar aan te passen.

Hoe werkt Rh-immunoglobuline?

De belangrijkste taak van het medicijn is het voorkomen van de vorming van antilichamen die de elementen van het Rh-positieve bloed van het kind aanvallen.Meer precies, er is maar één element - antigeen D, en de immuuncellen van de moeder nemen er wapens tegen; Sommige rhesus-antigenen veroorzaken niet zo'n agressieve reactie.

Anti-Rhesus-immunoglobuline is gevuld met antilichamen die zijn ontworpen om D-antigenen te bestrijden - dat wil zeggen, op het eerste gezicht is er geen betere manier om de foetus volledig te "verwijderen". Er gebeurt echter iets anders - de ingrediënten uit het medicijn "kalmeren" als het ware het immuunsysteem van de vrouw: alles is in orde, we komen te hulp, we hoeven onze eigen antilichamen niet aan te maken, rust alsjeblieft. En het werkt - de immuniteit van de moeder, misleid door het medicijn, denkt er niet aan immunoglobulinen te maken om de foetus te vernietigen. opvolgingbehandelinggeeft het eerste resultaat.

Ondertussen kunnen de antilichamen van het medicijn, in tegenstelling tot de antilichamen van de moeder, de foetus niet binnendringen - en dit is nog een pluspunt.

Na enige tijd worden de medicinale componenten geleidelijk uit het lichaam vrijgegeven - er wordt geen accumulatie gegeven. En de eigen aanmaak van antistoffen wordt geblokkeerd. Dus het anti-Rhesus-immunoglobuline, dat werkt volgens het principe van "leugentje om bestwil", omringt de onbedoelde agressor rond de vinger en redt de foetus.

Wie heeft er eerst medicijnen nodig?

De bloedcirculatie van de moeder en de foetus zijn twee afzonderlijke systemen, het is het beste dat de twee bloedstromen zich niet vermengen totdat het bloed met D-antigenen van het toekomstige kind plotseling in het lichaam van de moeder verschijnt. Eenmaal in "vijandelijk gebied" stimuleren foetale erytrocyten de vrouwelijke weerstand tegen de productie van immunoglobulinen. Samen met de bloedstroom dringen de antilichamen door de navelstreng de baby binnen en beginnen de schadelijke werking.

Foetale D-antigenen worden gevonden in het bloed van de moeder wanneer:

• de vrouw had eerder een abortus ondergaan gedurende meer dan 8 weken, toen de foetus zijn eigen rode bloedcellen begon aan te maken; vervolgens dringen ze tijdens de zwangerschapsafbreking door in het bloed van de vrouw en stimuleren ze de synthese van antilichamen;
• eerdere zwangerschap eindigde na 8 weken in een miskraam;
• er is een operatie uitgevoerd om een ​​buitenbaarmoederlijke zwangerschap te beëindigen;
• de vrouw kreeg een steekwond of blauwe plek in de buik;
• bij een zwangere vrouw is de placentafunctie aangetast - foetoplacentale insufficiëntie wordt waargenomen, wat gepaard gaat met het falen van de normale bloedstroom of gedeeltelijke placenta-abruptie, wat leidt tot hetzelfde;
• voor de bevalling begint het vruchtwater te lekken;
• de vrouw onderging vruchtwaterpunctie (diagnostische procedures met invasieve interventie) - als gevolg hiervan raakten de foetale weefsels niet gewond; dergelijke procedures mogen alleen in noodgevallen worden uitgevoerd en altijd vergezeld gaan van behandeling;
• De vorige zwangerschap eindigde succesvol met de geboorte van een kind.

Dergelijke aanstaande moeders met "negatief" bloed behoren tot de risicogroep; een arts schrijft een vrouw een injectie met anti-rhesus immunoglobuline voor.

Tijdens het succesvolle verloop van de eerste zwangerschap moet je natuurlijk alert zijn, maar de kans op een Rh-conflict is klein, dus je kunt zonder het medicijn.De immuniteit van de moeder produceert antistoffen, maar die zijn te groot om door de placenta of de navelstreng naar de foetus te gaan. Tijdens de bevalling verandert de situatie: het bloed van de baby vermengt zich onvermijdelijk met het bloed van de moeder, de immuuncellen van de moeder slaan alarm, het mechanisme voor het maken van antilichamen wordt geactiveerd, dat zich haast om aan te vallen door "vreemden". D-antigenen worden vernietigd, maar het kind komt al uit de baarmoeder en is dus veilig.

Problemen ontstaan ​​in de tweede zwangerschap. De antilichamen van de moeder zijn al alert en als de foetus Rh-positief is, neemt het risico op conflicten toe. Niets kan de situatie veranderen: na antilichamen tegen D-antigenen te hebben ontwikkeld, "registreert" het lichaam van de vrouw deze Rh-factor voor altijd als vijanden en is nu voorbestemd om te vechten.

Na de eerste bevalling, zodat er bij de volgende zwangerschap geen Rh-conflict optreedt, krijgt de vrouw een injectie met anti-Rhesus-immunoglobuline.

Volgens statistieken neemt bij elke zwangerschap van een Rh-negatieve moeder de kans op een "oorlog" met D-antigenen, wat een bedreiging voor de gezondheid en zelfs het leven van het ongeboren kind betekent, met 10% toe. Het risico voor de foetus wordt echter tot nul teruggebracht als hij een negatieve Rh-factor heeft geërfd.

Om er zeker van te zijn dat hij een Rh-conflict heeft, wordt de aanstaande moeder meegenomenanalysebloed voor antilichamen - eerst na 7 weken, daarna - na 20 weken; Voordat u gaat bevallen, moet u wekelijkse examens hebben. Echografie zal ook aantonen dat de placenta dikker is dan normaal, met overtollig vocht in de buikholte.

Door het gehalte van het gekleurde eiwit bilirubine in het bloed te verhogen, beoordelen artsen de ernst van het resusconflict, omdat bilirubine laat zien hoe de rode bloedcellen worden vernietigd.

Video: artsen over Rh-conflict bij een zwangere vrouw

Hoe het geneesmiddel te gebruiken

Humaan immunoglobuline, dat verantwoordelijk is voor het elimineren van Rh-conflicten bij een zwangere vrouw, wordt verkregen uit gedoneerd bloed. geselecteerde mensen:

• lichamelijk gezond;
• met een negatieve Rh-factor;
• immuunsa-antigenen D.

Doseringsvorm, onderdeel van gebruik

Het geneesmiddel dat humaan immunoglobuline bevat, wordt gemaakt in de vorm van een oplossing die intramusculair wordt toegediend. Meteen over de belangrijke regels:

• de injectie wordt alleen in een ziekenhuis gedaan, onder nauw toezicht van een ervaren arts; zelfmedicatie is verboden;
• Ampullen met immunoglobuline worden voor gebruik gedurende 2 uur bewaard bij een temperatuur van +18-22 °C;
• de injectie wordt gemaakt met een naald met een uitgezet gat - zodat het geneesmiddel niet schuimt;
• intraveneuze toediening is uitgesloten;
• voor de procedure werd een bloedtest afgenomen voor antilichamen tegen antigeen D;
• na de injectie bleef de patiënt een uur in het ziekenhuis, de medische staf waakte over de vrouw.

Het probleem is dat wanneer het lichaam van de moeder zijn eigen immunoglobulinen begint te produceren, het medicijn nutteloos is.Daarom is het noodzakelijk om tijd te hebben om het geneesmiddel toe te dienen voordat het proces wordt gestart.

Stel dat de doktoren vermoeden dat een aanzienlijk aantal foetale rode bloedcellen in het bloed van de moeder is terechtgekomen; vervolgens wordt het aantal rode bloedcellen in het laboratorium geteld - voor de juiste berekening van de dosis anti-Rhesus-immunoglobuline. Een dosis van het medicijn - dit is 300 microgram - kan de dreiging van een Rh-conflict wegnemen als er niet meer dan 15 milliliter rode bloedcellen met antigeen D in het bloed van een zwangere vrouw zit. Bij een hogere concentratie rode bloedcellen. , schreef de arts twee doses van het medicijn voor.

Hoe lang duurt het proces?

In de hoeveelheid van één dosis zal het anti-resusmedicijn eenmaal worden toegediend aan de aanstaande moeder met "negatief" bloed, in week 28, als:

• een vrouw heeft een tweede, derde, enzovoort geboorte;
• geen antilichamen tegen de Rh-factor;
• de toestand van de placenta is normaal;
• niemand raakte gewond.

Een tweede injectie is mogelijk, vóór de bevalling - als de arts de procedure noodzakelijk acht.

De volgende injectie wordt na de geboorte gegeven, binnen 2-3 dagen (wanneer de pasgeborene Rh-positief bloed heeft). Het is op dit moment dat het lichaam van de moeder antilichamen aanmaakt die schadelijk kunnen zijn voor het volgende kind in de baarmoeder, en het is noodzakelijk om een ​​dergelijke synthese te voorkomen. De ingreep gaat echter niet door als de vrouw minder dan drie weken voor de bevalling al een dosis van een anti-resusmiddel heeft gekregen. Dit gebeurt ook, want als het niet goed gaat met de zwangere vrouw, wordt het medicijn volgens een ander schema gebruikt:

• met een dreiging van een miskraam gedurende een periode van meer dan 13 weken - na voortzetting van de zwangerschap of als er een spontane abortus heeft plaatsgevonden, krijgt de vrouw een standaarddosis van 300 mcg voorgeschreven;
• als de zwangerschap per ongeluk of opzettelijk wordt onderbroken tot 13 weken, wordt in de regel een minidosis van het medicijn geïnjecteerd - 50 mcg;
• na schade aan de buikholte of een mislukte vruchtwaterpunctie wordt een dosis van het medicijn gegeven; wanneer het ongeluk vóór de 28e week gebeurde, is de tweede procedure op dit moment noodzakelijk; met de ontwikkeling van een hematoom, moet u eenmaal per maand immunoglobuline injecteren tot de bevalling;
• als er in de latere stadia abnormaliteiten van de placenta of andere "prikkels" voor vroeggeboorte optreden, wordt de injectie herhaald - het is gedaan, na de geplande in 28 weken.

De snelheid van het medicijn

Het hoogste niveau van "bedrieglijke antilichamen" van anti-Rhesus-immunoglobuline wordt één dag na toediening in het bloed aangetroffen. De halfwaardetijd is van 23 tot 26 dagen.

Binnen 4-5 weken zijn de medicijnen voor de helft uit het lichaam vrijgegeven.

Het niveau van donorimmunoglobuline, dat het verschijnen van antilichamen tegen de foetus voorkomt, wordt na de introductie van drie weken gehandhaafd.

Gevolgen van het gebruik van anti-rhesus immunoglobuline

Het medicijn wordt als veilig beschouwd voor de moeder en de foetus, hoewel er niet genoeg klinische onderzoeken zijn om deze mening te bevestigen.Ze vertrouwden op de beoordelingen van vrouwen die met het medicijn waren geïnjecteerd. In het lichaam vernietigt het medicijn de antigenen D die daar zijn verkregen met het Rh-positieve bloed van het kind - ze schieten echter geen wortel; maar voor een tijdje wordt de productie van antilichaam-agressors onderdrukt. Er zijn geen bedreigingen voor de baby - de placentabarrière staat geen immunoglobulinen van het medicijn toe. Als gevolg hiervan worden de zwangerschap en de gezondheid van de foetus gered.

Injecties van de oplossing zijn niet in strijd met de inname van andere geneesmiddelen; antibiotica mogen gebruiken.

contra's

Voor zwangere vrouwen is er bijna niets. Er is gezegd dat het medicijn geen Rh-negatieve aanstaande moeders helpt die hun eigen Rh-antilichamen in hun bloedserum hebben.

Daarnaast zijn er vrouwen met overgevoeligheid voor humaan immunoglobuline - het is tenslotte verkregen van een buitenlandse donor en gezien de algemene allergie die de wereld heeft overspoeld, kan het een negatieve reactie van een zwangere vrouw veroorzaken.Dit gebeurt in zeldzame gevallen, maar er zijn incidenten geregistreerd waarbij vrouwen na de introductie van het medicijn werden onderworpen aan een anafylactische shock.Dat is de reden waarom de procedure wordt uitgevoerd in een medische instelling waar het mogelijk is om anti-shocktherapie uit te voeren.

Als een patiënt weet dat hij immunoglobuline niet kan verdragen, moet naar andere therapieën worden gezocht.

Over het algemeen wordt het medicijn precies 50 jaar gebruikt - de eerste injecties met anti-Rhesus-immunoglobuline werden gemaakt in 1968. Het medicijn heeft een goede reputatie vanwege de vele positieve recensies van artsen en patiënten.

Bijwerkingen

Helaas, de "kant" is uitgesloten. Soms gaat de injectie gepaard met:

• een temperatuurstijging tot 37,5 ° in de eerste 24 uur; Aangezien Rh-negatieve mensen met een iets lagere lichaamstemperatuur leven, lijkt een dergelijke verhoging voor hen belangrijk;
• zwaar gevoel in de maag, moeilijke spijsvertering;
  

  

• roodheid van de huid (met milde allergieën).

In één op de tienduizend gevallen van medicijntoediening raakt de patiënt besmet met aids of hepatitis. Ondanks de zorgvuldige controle van gedoneerd bloed die door de fabrikanten wordt aangegeven, speelt de oorzaak van nalatigheid daarin een slechte rol.

Artsen sluiten het risico van een overdosis uit: de instructies voor het medicijn beschrijven duidelijk de toedieningsdoses voor verschillende gevallen.

Geneesmiddelenanalogen

De farmaceutische markt biedt veel producten met dezelfde werking; Het medicijn in Rusland heet officieel Human Immunoglobuline Antirhesus. Wat anderen betreft, de namen en landen van herkomst zijn verschillend, maar het werkingsprincipe is hetzelfde. Het is moeilijk te zeggen welk medicijn beter is: de geïmporteerde medicijnen hebben een reputatie van betere kwaliteit en zijn meestal duurder, hoewel het actieve ingrediënt overal hetzelfde is - anti-Rhesus humaan immunoglobuline.

Alle medicijnen worden alleen op recept verkocht.

Tabel: Humaan immunoglobuline Antirhesus en zijn analogen

Fotogalerij: preparaten met anti-rhesus immunoglobuline

Hoe Rhesus-conflicten te voorkomen

Om te beginnen moet elke vrouw die een zwangerschap plant haar Rh-factor kennen. Als het teken negatief is, stuur dan de toekomstige vader voor analyse: als het resultaat het tegenovergestelde is, wees dan voorzichtig. De eerste zwangerschap zal waarschijnlijk geen problemen veroorzaken, maar als de pasgeborene "positief" bloed heeft, is een injectie met een anti-resusmedicijn na de bevalling aangewezen.

Als u weer zwanger bent, vergeet dan niet de regelmatige reis naar de kliniek en laat u testen op antilichamen. Houd de situatie onder controle zodat u op het juiste moment, in de 28e week, niet vergeet een injectie met een belangrijk geneesmiddel te geven. Per ongeluk gevallen, gevallen bij een auto-ongeluk en de maag verwond - gevraagd om een ​​dosis immunoglobuline te injecteren.

Welnu, andere "herinneringen" voor mensen met "negatief" bloed:

• vermijd abortussen, vooral als u nog nooit zwanger bent geweest, bescherm uzelf tegen ongewenste zwangerschap;
• zorg goed voor jezelf tijdens de zwangerschap, rijd voorzichtig, neem een ​​auto met een betrouwbare chauffeur;
• gebruik geen invasieve interventie tenzij absoluut noodzakelijk; vraag de arts tien keer hoe noodzakelijk de procedure is; het is beter om gebruik te maken van de diensten van een betrouwbare arts met een solide reputatie.

Recensies

Anti-Rhesus-immunoglobuline is gemaakt om Rh-conflicten in het lichaam van de aanstaande moeder met "negatief" bloed te voorkomen; Een goed uitgevoerde procedure kan de bezorgdheid over de toestand van het kind wegnemen. Het is beter om van tevoren te weten of er een allergie is voor immunoglobuline. In de prenatale kliniek krijgt u in week 28 gratis een injectie, maar in andere instellingen moet u geld betalen. De keuze is aan u, het belangrijkste is om de artsen te vertrouwen die u vertrouwt om het leven en de gezondheid van het ongeboren kind te redden.